2025-11-01 De werkreis naar Bangladesh is in voorbereiding.
Dit jaar zal Ria Schmitz naar Bangladesh vertrekken op 27 november om te werken met de kinderen, teams en ouders. Maar wat speciaal is dit jaar, dat is dat in december ergotherapeute Charline zal aansluiten.
Zij is enthousiast en stelt zich hier voor:
Hi, ik ben Charline!
In December ga ik dan eindelijk – na 10 jaar lief vragen van Ria – mee naar Bangladesh! Ik werk als ergotherapeut in de kinderrevalidatie. Tijdens de kerstvakantie gaan we kijken, hoe we de ergotherapie in Bangladesh verder kunnen opzetten en uitbreiden.
Nu ben ik al druk bezig met de voorbereidingen, zoals het uitzoeken van speelgoed, welke informatie ik graag met de teams wil delen en wat belangrijk is in het uitlokken van bepaalde bewegingen tijdens spel.
Op de foto is een deel van het geweldig leuke speelgoed te zien, daar wordt je toch enthousiast van?
In mijn vrije tijd ben ik graag buiten en druk, creatief bezig. Ik woon samen met mijn vriend en inmiddels hebben we drie harige friemels die gezellig bij ons wonen. Verder ga ik graag op reis en op avontuur, dus ik kan natuurlijk niet wachten op de twee weken in Bangladesh!
Charline
____________________________________________________________________________________________
Het is koud in Bangladesh
Nu het kouder wordt in Bangladesh kunnen we de kinderen trakteren op de gebreide truien en dekens. Die worden met veel enthousiasme gemaakt door breiclubs in Nederland. Maar met nog meer enthousiasme ontvangen door de kinderen en hun moeders. Moeders en kinderen zijn er erg blij mee. Dank u wel dames, goed gedaan. Groetjes Ria
Aangekomen in het noorden: Phulbari
Na een lange reis ben ik goed aangekomen in Phulbari. In de ochtend ging ik achterop de brommer naar het werk. Vanuit de verte zal ik al het nieuwe gebouw al glinsteren tussen al het groen. De kinderen waren al aan het werk, een groepje had net speelkwartier buiten. Het is zo leuk hoe fijn ze de speelwerktuigen gebruiken en hoe ook de moeders het fijn vinden op de schommels.
In drie klassen waren activiteiten. Bij de fysio kon ik gelijk aan de slag, want dan zie ik iets gebeuren en denk O.K.; dat zou ik anders doen. Dat is het beste leermoment. Wat ik zo knap vind van mijn teamleden, is dat ze er open voor staan. Zo leren we optimaal van elkaar. Het programma werd afgesloten met wapperen met de doek, de kinderen liggen eronder en hebben dikke pret. Dat is een duidelijke afsluiting van de dag, voordat ze nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld krijgen. Vandaag met vis uit de eigen fishpond.
In de middag hebben we met het team de afgelopen maanden geëvalueerd en een plan gemaakt voor de komende drie weken. We gaan het weer beleven.
Ria Schmitz
Veel werk verzet in twee weken
Gedurende twee weken in Bangladesh hebben we samen met de ouders al heel wat werk verzet.
Onderzoek Voor onderzoek kwamen 101 kinderen naar het dagcentrum. Voor hen is een nieuw plan gemaakt met doelen en oefeningen om het komende jaar aan te werken. Dat is een hele klus. Ieder kind heeft zijn eigen mogelijkheden, altijd proberen we het beste voor een kind te bereiken. De verschillen zijn soms groot: van kinderen die al redelijk op de been zijn en naar school kunnen tot kinderen die meervoudig ernstig complex beperkt zijn, met veel epilepsie of andere gezondheidsproblemen. Nu hoef ik niet meer uit te leggen dat ook die kinderen zorg en therapie nodig hebben, want we kunnen hen comfort bieden, minder pijn en stijfheid en minder benauwdheid, dat is ook kwaliteit van leven. Ouders zijn daar nu zeer goed van doordrongen en komen op voor het leven van hun kind, dat is zo mooi om te zien. Het is echt een verandering. Van de 101 kinderen waren er 39 nieuw. Veel heel jonge kinderen, dat is ook geweldig, want vroege interventie is belangrijk. Er zijn weer veel hulpmiddelen nodig. Die hulpmiddelen gaan we natuurlijk verstrekken, zodat de kinderen in het nieuwe jaar weer goed voorzien kunnen starten op onze dagcentra. Nu zijn we gestart met de andere werkzaamheden.
De Schoolbezoeken
Belangrijk, want we laten onze kinderen, als het kan, doorstromen naar regulier onderwijs. Maar als ze daar eenmaal zijn, willen graag weten hoe ze het maken. Is er acceptatie, krijgen ze voldoende hulp en aandacht, zijn er aanpassingen nodig, is de school toegankelijk? Zoveel vragen…
Twee scholen hebben we nu bezocht en daar zijn de kinderen super welkom. Op een school zijn er zelfs al 11 kinderen met een beperking opgenomen. Een meisje daarvan is vanuit onze school voorbereidende groep doorgestroomd. Ze heeft nog geen volledige loopbalans maar kan al lezen, schrijven en rekenen als de beste. Dat geeft haar een toekomstperspectief, daar werken we voor !! Super goed dus.
Er zijn op deze scholen nog geen ervaringen met kinderen met ernstigere fysieke problemen. Wij hebben die ervaring wel al, dus dan leveren we speciale houten stoeltjes aan de school, zodat de kinderen ondersteuning hebben voor een goede werkhouding.
Zelf denken we nu om werken met de i-Pad te gaan uitproberen.
Dat wordt een experiment, omdat schrijven vaak moeilijk is als kinderen hun handen niet goed kunnen gebruiken. Examen doen kan weliswaar mondeling, maar we denken dat de kinderen dan misschien toch achterop raken.
Ook zijn we begonnen met huisbezoeken.
De ouders vinden dat geweldig. Wij krijgen daarmee een goede indruk hoe de gezinnen leven, of de voorzieningen gebruikt worden en toereikend zijn. Daarnaast geeft het verbinding met de ouders. Dat is reuze belangrijk, want we werken samen voor de kinderen, dan pas bereiken we het beste resultaat. We hebben goed gemotiveerde ouders, dus dat is super om te merken.
De school van Tanvir was niet makkelijk te vinden.
Afgelegen tussen de rijstvelden, meertjes en bossages, we 
moesten balancerend over een bamboebrug, maar toch gevonden. Tanvir zit er heerlijk tussen zijn leeftijdsgenootjes. Heeft het fijn. De directeur is positief en bereid ons te helpen inclusief onderwijs te bevorderen.
We kregen zelfs twee boeken mee, uitgaven van de overheid maar leuk om bij onze schoolvoorbereiding te gebruiken.
De moeder van Tanvir draagt hem nog over die bamboe brug. Later zal zij met een rolstoel een nieuwe weg moeten zoeken, dat komt tzt wel goed bij deze gemotiveerde ouders.
Corona noodhulp
Tijdens de Corona nood actie sponsorden we koeien aan gezinnen om inkomen te kunnen genereren. Dat heeft ook echt goed geholpen.Vandaag bezochten we twee gezinnen die een koe hebben gekregen. Het eerste gezin had een prachtige koe die normaal gesproken 24 liter melk geeft op een dag. Het eerste kalf van de koe is een ‘meisje’ wat straks een melkkoe wordt als ze rond 2 1/2 jaar is. Nu is moeder koe weer in verwachting en geeft ze nog 5 liter melk per dag. De ouders leveren de melk aan de misty fabriek die er zoete hapjes van maakt. Ze krijgen daar 55 taka per liter voor. Ze hebben er een goed inkomen van nu. Even wat minder door de zwangere koe, maar dat komt straks weer goed. Wij kregen er vandaag zoete vermicellipap van. Ook bij het tweede gezin wordt de melk aan de misty fabriek geleverd, het is daardoor een vast inkomen geworden voor het gezin. Hier hebben ze ook het kalf gehouden, dan wordt dat straks weer een melkkoe erbij. Hartstikke goed en de ouders zijn erg dankbaar hiervoor.
Tijdens huisbezoeken in Bangladesh konden we dus gelijk ook eens kijken wat dat de moeders heeft gebracht. Niet alleeen koeien, want andere moeders kregen een naaimachine en ook naailessen. Zo ook de moeder van Nizjor. Vandaag waren we bij haar te gast en ze vertelde trots dat ze nu vanuit huis werkt en veel klanten heeft. Aangezien het gezin in grote armoede leefde is het een enorme verbetering van hun leven.
Nog een week ben ik in Mymensingh. Er volgen nog meer huisbezoeken, want we hebben ook nog naaimachines en naailessen verzorgd in de Corona nood actie. .
Natuurlijk organiseren we nog moeder bijeenkomsten voor de drie locaties en dan is er een vol, zinvol en mooi programma afgerond hier in Meymensingh. Wat volgt: op naar het noorden, het regionale centrum in Dinajpur.
Na vier dagen
Nu ik vier dagen in Bangladesh ben zie ik weer hoe zinvol en mooi ons werk is en hoeveel vreugde het brengt.
In Mymensingh ben ik hartelijk ontvangen en we zijn direct aan de slag gegaan. Het team wilde graag eerst een opfriscursus, maar al snel werden er kinderen opgeroepen om te oefenen in de praktijk. Dat is ook vaak het meest leerzaam, dan loop je tegen dingen aan die nog niet lukken of niet goed uitgevoerd worden of waar ik nog wat meer over kan vertellen. Het team is zo enthousiast en vol energie dat we nu al 52 kinderen hebben gezien voor onderzoek en een nieuw behandelplan, drie kinderen hebben gegipst voor nieuwe spalken en een huisbezoek. Het is zo leuk om de kinderen weer te zien, ieder kind is uniek en heeft zijn eigen mogelijkheden. Natuurlijk zijn er ook schrijnende zaken zoals kinderen met een slechte gezondheid of ernstige epilepsie. We proberen dan de ouders te verwijzen naar een goede arts, die tijd neemt voor de kinderen en goede adviezen en behandeling geeft, want dat is niet altijd aan de orde, helaas. Als een arts zegt dat het tijd kost als een kind continu epilepsie heeft, wordt ik toch wat opstandig want het kind heeft zo geen leven en heeft medicatie nodig. Nou we werken er aan!
Veel kinderen zijn ook ontzettend goed vooruit gegaan en dat is super fijn om te zien. Ouders komen ook speciaal om daarvoor te bedanken, dat is een goede opsteker voor het team en voor mezelf natuurlijk. We doen het niet voor niets….. jippie.
Na werktijd is het vaak al donker, maar één dag waren we vroeg klaar en konden we even de stad in, naar het park aan de rivier en met een bootje oversteken naar de overkant waar het landelijk is en rustig. Daar nemen we dan een theetje bij een kraampje en wachten tot de maan opkomt en over het water schijnt. Dat is genieten na leuke werkdagen.
Weer aan het werk Wat een ervaring weer hier te zijn. In vier dagen hebben we al 40 kinderen gezien. Het is echt teamwerk. Eerst een opfriscursus, maar al snel werden er moeders met kinderen opgetromneld, want de lokale mensen willen het in de praktijk oefenen. In de Corona tijd konden we veel families helpen met een aanzet tot voorzien in levensonderhoud. Zo kregen vele 
moeders een naaimachine met naailessen, kregen vaders materialen om een winkeltje te starten of groente, bananenplanten. Maar ook veel gezinnen kregen een koe. Daar waren ze ook erg blij mee en deze week werden wij getrakteerd met melk van de eigen koe door een dankbare moeder. Heel dierbaar om te zien dat de Coronanood actie mensen heeft geholpen. De kinderen krijgen bij de praktijkles een evaluatie hoe het is gegaan het afgelopen jaar. Wat zijn de vorderingen, of waar is men tegenaan gelopen. Dan volgt het onderzoek; dat doet steeds een van de lokale staf en regelmatig nemen we daar tussendoor een leermoment. Het gaat erg goed, de ouders en kinderen zijn blij met ons werk. We maken ook gelijk de inventarisatie voor de hulpmiddelen zodat de kinderen in het nieuwe jaar weer goed zijn voorzien. Elke dag is weer anders, want alle kinderen zijn verschillend. Niet ieder kind heeft dezelfde mogelijkheden. Een aantal heeft helaas een heel kwetsbare gezondheid. Er is ook veel epilepsie, die kwaal staat dan de ontwikkeling in de weg. Als een kind zich niet prettig voelt, kun je niet zo veel. Vaak zijn er gelukkig toch wel lichtpuntjes en op het dagcentrum is het sowieso genieten terwijl de moeders elkaar steunen.
Spelen en leren
In Mymensingh zijn moederbijeenkomsten De moeders zijn enthousiast, nemen actief deel en genieten van deze bijeenkomsten.
De moeders vinden de speeltuin ook zo leuk….
Deze week zijn er weer veel hulpmiddelen verstrekt voor de kinderen in Dinajpur. Mooie materialen die het verschil kunnen maken voor hun mobiliteit, mogelijkheden en voorwaarden voor leren en spelen.
Een koe kan veel verschil maken
In Bangladesh werken we met en voor kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking. Maar in Bangladesh is een kind met een beperking een groot probleem. Voor ouders is het extra zwaar, ze hebben handen te kort en kunnen vaak minder werken door de grote zorg.
Daarom beperkt onze zorg zich niet alleen tot zorg voor de kinderen maar willen we de lasten van de gezinnen ook graag verlichten. Zo is bijvoorbeeld een koe voor een gezin een groot bezit. Door een koe is er melk, een kalfje kan verkocht worden, daar kopen mensen dan weer een geit voor of kippen. Zo wordt een verbetering voor de gezinnen in gang gezet voor voedsel en gezinsinkomen. Wat start met een koe heeft veel meer effect.
Door donaties in 2021 konden we acht gezinnen een koe schenken. De gezinnen zijn er mee geholpen beter in hun levensonderhoud te voorzien.
Wat klein lijkt is in werkelijkheid groot. Geweldig dat u dit mogelijk heeft gemaakt. Deze ondersteuning geeft de gezinnen hoop voor de toekomst.
Hier enkele foto’s van de blije ouders die door u een koe konden ontvangen.
Stichting Bisschop Bekkers helpt Physci bij de inrichting
In Mymensingh zijn er drie dagcentra voor kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking.
Vanaf 1 januari 2021 hebben we deze dagcentra moeten verplaatsen naar nieuwe locaties. Mooie ruimtes, een nieuw gebouw, maar geen basis voorzieningen. Het zag er leeg uit!
Stichting Bisschop Beckers hielp ons en stuurde een donatie voor de aanschaf van materialen. Geweldig. Al snel werd met die hulp het gebouw gevuld met kindergeluiden en vrolijkheid. Eén voor één kwamen de kinderen met moeders, voor onderzoeken, adviezen, medicijnen, spel en oefeningen. Ondanks de maatregelen voor de Corona problemen met op en af lock downs, die natuurlijk hun eigen beperkingen gaven. Lees het volledige verslag hier. 20220629 verslag Physci tbv SBB
Laatste loodjes en dan: feest! Vrijdag 15 april We reizen door een prachtig groen Bangladesh, de rijstvelden komen nu net op, heel fris, mooi en uitgestrekt. Onze kok heeft een mooi keukentje met kleiovens en ze kookt heerlijk en houdt ook van hygiëne, dat is super. De Snoezel is klaargemaakt en het is prachtig geworden. Hier kunnen kinderen met een meervoudige beperking heerlijk genieten van rust, lichtjes en muziek. ‘s Morgens starten we het programma met z’n allen, dan zingen we, dat vinden de kinderen erg leuk en het is een duidelijke start van de dag. Zaterdag 16 april Vandaag is er hard gewerkt aan de feesttent en het mooi neerzetten van alle materialen in de klassen. We zijn klaar voor het feest morgen. Spannend!! Zondag 17 april Vandaag is het zover. De opening van het gebouw. Er is hard gewerkt om een feesttent op te zetten. Al vroeg komen de ouders met hun kindje klaar zitten. Bekende gezichtjes, de kinderen waar het hier om gaat. Het wachten is op de VIP the member of Parliament (de MP). Heel belangrijk voor de bekendheid van ons werk. Ook waren de burgemeester en het districthoofd aanwezig. De tent was helemaal gevuld, 350 mensen, vrolijk gekleurd. Ook de kinderen hadden hun mooie pakkie aan, wat gaaf! Het feest is toch vooral voor hen. Eerst werd bij de ingang het lint van bloemen doorgeknipt door de MP. Erna volgde een rondleiding waar we veel van ons werk konden laten zien, want de leiding had in alle klassen leuke materialen uitgestald. Er waren veel speeches. Zelf heb ik een speech in het Bengaals gehouden, want de ouders spreken meestal geen Engels. Het was fijn om dat te kunnen doen en de mensen vonden dat heel leuk!. Na het officiële gedeelte kregen alle bezoekers een maaltijd mee naar huis. Een heel belangrijk cadeau voor hen. Het was een geslaagd feest en leverde een goede PR. We waren op de TV, dat was mooi. Ahad werd al gebeld door een dokter die het project heel mooi vond en graag zou willen helpen als het nodig is. En nu weer naar huis. Dag Bangladesh, tot de volgende keer!
20220412 Terug in Bangladesh
De dekens konden mee in de koffers. Ze zijn aangekomen en ze worden direct gebruikt. De kinderen en de ouders vinden ze prachtig. Ze zijn er heel blij mee! De eerste dag in Mymensingh zijn we met een enthousiast team op hun verzoek begonnen met een ‘opfriscursus onderzoek en oefentherapie’. Heel nuttig en gelijk met twee kinderen erbij konden we de praktijk oefenen. Ook hebben we vandaag het eerste dagcentrum bezocht. Vijfentwintig kinderen en moeders gaven mij een warm welkom. Het was een vrolijke boel. Er was veel te zien en we konden gelijk veel puntjes op de i zetten of aanpassingen doen in uitvoering van oefeningen. We hebben heel fijn gewerkt met ontzettend gemotiveerde moeders én een vader. Top! Donderdag waren we op het tweede dagcentrum in de stad. Alle kinderen van twee groepen waren voor deze dag in één keer samengepakt in de nieuwe ruimte. Die is erg mooi en geschikt, maar nu erg vol, gezellig en een drukke boel. We zagen veel enthousiaste moeders en blije kinderen. Er is hard gewerkt en ik heb veel praktische ondersteuning kunnen geven, want proefpersonen waren erg genoeg. Het was een fijne dag met erna nog een training. Tenslotte zijn we nog gaan winkelen om fixatiemiddelen in de stoeltjes te kopen. We sloten af met een dinertje bij Rayon, de oud-collega van PCC. ‘Thuis’ hadden we nog een watermeloen feestje, want ik had een watermeloen van 7,5 kg gescoord. Op de vrije vrijdag toch fijn gewerkt. 5 kinderen kwamen voor onderzoek. Een jongetje verdacht van heupproblemen konden we vandaag goed bekijken. We hebben hem ingestuurd voor een foto en zijn oefeningen aangepast. Daarnaast waren er nieuwe kinderen en twee ernstig slappe kinderen met de vraag: wat te doen. Het was een zinvolle activiteit. Vanmiddag naar de stationskinderen en daarna een bezoek met het hele team bij de instrumentmaker. Zaterdag reisden we met de motorriksja naar het derde dagcentrum, over slechte hobbel-de-bobbelwegen en we moesten uitkijken niet gelanceerd te worden. Er waren 13 kinderen, de anderen hadden pokken en konden niet komen. In een kleine ruimte vandaag, dus op de grond zitten geblazen. De collega’s boden wat school voorbereidende activiteiten aan en het was leuk om te zien hoe de kinderen daarvan genieten en meedoen. Nu thuis 5 grote kakkerlakken verjaagd en mijn koffertje gepakt. Vanavond reis ik met de nachtbus naar het noorden. Zondag 10 april kwam ik aan in Dinajpur. Van verre zie ik al ‘ons’ prachtige nieuwe gebouw opdoemen tussen de groene velden. Enthousiaste staf, kinderen en ouders wachtten me op bij de poort. Voor mij ook nieuwe staf dit keer. Vandaag was het BABYGROUPdag, dus allemaal kleine droppies aanwezig. Heerlijk om te zien maar vooral ook belangrijk want vroege interventie geeft mogelijkheden. Ze zijn allemaal heel verschillend maar zo geweldig. Er waren ook relatief veel vaders, dat is zó fijn als de vaders ook betrokken zijn. Dat gebeurt niet altijd. Leuk om te zien hoe er wordt gewerkt en natuurlijk signaleer ik ook van alles. Dat geeft weer stof voor een training. In de middag hebben we alle dozen met materialen uitgepakt en gekeken waar het voor gebruikt kan worden. Morgen het serieuzere werk: de fysiotraining. Maandag 11 april regende het flink , op zo’n regendag komen er minder kinderen, ze komen ook later, dus begonnen we vandaag met een Sherborne les. Heel leuk, veel gelachen. Het is samen bewegen, veel op de grond. Met de kinderen dagbesteding en school voorbereiding gedaan en erna kwamen er twee kinderen extra om het onderzoek te oefenen en de therapie te bepalen. Heel erg zinvol en leerzaam. Na werktijd zijn we de Snoezel gaan inrichten met mooie materialen uit Nederland. Lichtjes vooral. Leuke kinderen, lekker gewerkt dus topdag weer.
Het Educatieprogramma is van start 23 februari 2022.
Het nieuwe school voorbereidende programma in ons dagcentrum is van start. In ons dagcentrum in Bangladesh zijn inmiddels drie fijne leerkrachten aangenomen die ons team komen versterken en wel in de school voorbereidende groepen. Een mooi team staat nu klaar. Dankzij Stichting AFETO konden wij dit initiatief nemen. Na de kennismaking zijn ze enthousiast en nieuwsgierig geworden. De leerkrachten vormen vanaf begin februari een team met onze groepsleiding en therapeut. Samen gaan ze nu op pad, op huisbezoek bij de kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking van ons dagcentrum die in aanmerking komen voor de schoolvoorbereiding. Natuurlijk is het belangrijk eerst kennis te maken met de kinderen en hun ouders; kijken hoe de kinderen wonen, hoe het werkt met huisbezoeken en wat er mogelijk is. Daarna worden er materialen aangeboden om een idee te krijgen van het niveau van de kinderen. Zó kunnen we toewerken naar een aangepast leerprogramma voor de individuele kinderen. De omstandigheden bij de kinderen thuis zijn eenvoudig, maar het enthousiasme is er niet minder! Ook is het een goede stap om te beginnen met een training van het team, zowel de nieuwe onderwijzers als de groepsleiding die al met de kinderen werkte. Samen werken en van elkaar leren is van het grootste belang bij de training werken met kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking. Dan komt bijvoorbeeld aan de orde: wat hebben deze kinderen speciaal nodig. Dat kan zijn: meer tijd om informatie te verwerken, meer herhalingen. Het kan ook gaan om aanpassingen van materialen, of speciale stoeltjes voor ondersteuning die voorwaardenscheppend zijn om iets te kunnen met je handen of om alert te zijn. Ook gaat het om kennis over speciale voorzieningen, die je kunt inzetten tijdens het leren. Of om het afwisselen met leren en bewegen en wat al meer. Kennis van autisme en hoe er mee om te gaan, zal ook zeker aan de orde komen. De eerste stappen zijn dus gezet en we kijken uit naar het vervolg. Zeker als straks de maatregelen het toelaten dat de kinderen naar ons prachtige gebouw komen met de ruime klaslokalen en alle leermiddelen die er op hen staan te wachten.
Stichting Afeto en stichting PhySCI gaan samenwerken, en wel voor het CP daycare centrum in Dinajpur, Bangladesh.
Stichting Afeto en Stichting Physci gaan samenwerken in een educatie-project om kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking in Bangladesh beter voor te bereiden op het reguliere onderwijs. Stichting PhySCI zet zich in voor kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking in Bangladesh. Kinderen die in Bangladesh een veel grotere achterstand hebben dan andere kinderen. Ze worden niet geaccepteerd omdat ze niet kunnen bijdragen aan de maatschappij en raken vaak in een sociaal isolement. In de dagcentra die Physci ondersteunt krijgen de kinderen respect, aandacht, liefde, therapie en worden ze gestimuleerd in hun ontwikkeling. Ook de moeders van deze kinderen krijgen begeleiding en training bij het stimuleren van de lichamelijke of intellectuele ontwikkeling van hun kinderen en vinden steun bij elkaar. Al een aantal jaren hebben kinderen school-voorbereidende groepen bezocht om ze daarna naar school te begeleiden. Uiteindelijk is gebleken dat ze niet blijvend naar school gaan; maar later toch weer uitvallen. Dit is om verschillende redenen: de school wil of kan geen extra hulp bieden bij toiletgang, de extra begeleiding in de klas kan de school niet bieden, financiële problemen van de ouders, of het niveau van het onderwijs sluit niet aan bij de kinderen, omdat ze al een leerachterstand hadden. De stichting Afeto was voorheen werkzaam in Brazilië en zet zich in voor de ontwikkeling van kinderen die in armoede leven of in een achterstand situatie. Zij willen kinderen een toekomst geven. Dit jaar heeft de Stichting Afeto samenwerking gezocht voor een nieuw project en wel met Stichting PhySCI. De afgelopen maanden is er op de achtergrond gewerkt aan een samenwerking tussen beide stichtingen! De Stichting Afeto maakt het mogelijk dat we in het dagcentrum in Dinajpur vanaf 2022 zelf onderwijs aanbieden en wel in de voorheen “school voorbereidende groepen”. Er worden, vanuit een financiële bijdrage van AFETO, twee leerkrachten aangenomen. Op deze manier kunnen we het niveau van het aangeboden onderwijs aanpassen op het niveau van de kinderen, maar ook op een hoger niveau brengen. De groepsleiding, fysiotherapeuten én de hulpmiddelen worden hierbij ingezet, zodat we tijdens de lessen passende ondersteuning kunnen bieden. Indien mogelijk worden de kinderen naar school begeleid. De Stichting PhySCI zal zich inzetten voor een duurzame samenwerking en daarom mogelijkheden zoeken om ook enkele (hulp-) leerkrachten aan te stellen. Zo geven we gevolg aan de samenwerking met Stichting Afeto. AFETO betekent vriendschap. Moge de vriendschap in de loop der tijd groeien. We hopen op een mooie samenwerking en een eerlijke kans voor deze kinderen. Het wordt koud in Bangladesh. Het is momenteel rond de tien graden met een koude wind, zonder verwarming, ramen of deuren en kinderen die minder bewegen. Brrrrr…….. Vandaag zijn er dekens uitgedeeld, elk kindje krijgt een warme deken. Het is zo nodig en welkom. Hartverwarmend om de moeders en kinderen zo te zien. 
Wees Wijs 
Zes miljoen kinderen wereldwijd wonen in een kindertehuis. Vóór de pandemie reisden naar schatting 10.000 Nederlandse vrijwilligers en stagiairs – met de beste bedoelingen – naar deze tehuizen. Ze komen daar om te helpen, maar brengen helaas juist schade toe aan de kinderen die er opgroeien. Op 22 september is de campagne Wees Wijs gestart. Deze campagne is bedoeld voor jongeren die – vanuit hun geloof of missie de wereld te verbeteren – vrijwilligerswerk willen gaan doen met kwetsbare kinderen. WeesWijs laat zien wat de onbedoelde gevolgen zijn: deze vrijwilligersreizen houden een schadelijke vorm van opvang in stand. Honderden wetenschappelijke onderzoeken wereldwijd laten keer op keer zien dat opgroeien in een tehuis, hoe goed de zorg er ook is, per definitie schadelijk is voor de ontwikkeling van deze kinderen. Zij lopen in tehuizen grote achterstanden op in fysieke groei en sociale en cognitieve ontwikkeling. Bovendien verergert het komen en gaan van ongekwalificeerde vrijwilligers de hechtingsproblemen en trauma’s van deze kinderen. Gelukkig zijn er ook vele vormen van (nationaal en internationaal) vrijwilligerswerk die wél een goed idee zijn! De vrijwilligerstest op https://weeswijs.nu/ helpt jongeren bij het vinden van vrijwilligerswerk dat écht bijdraagt aan lokale gemeenschappen. De campagne is een initiatief van Better Care Network Netherlands, waar Wilde Ganzen deel van uitmaakt. U kunt de campagne volgen via Facebook, Instagram, Twitter of neem een kijkje op de website: www.weeswijs.nu en geef de boodschap door.
Aan iedereen die “” niet achter het net wil vissen !” Dit jaar werden er weer engeltjes en andere kerstaccessoires gemaakt van keramiek , ook raku gestookte, in de hoop dat er weer kerstmarkten net als voorheen zouden plaatsvinden. Door alle onzekerheden of de kerstmarkten wel door gaan, zijn deze kerstaccessoires alleen via de website te koop. Verleden jaar waren verschillende van jullie te laat met bestellen van engeltjes en dergelijke waardoor zij met lege handen achter bleven. Mocht je graag iets uit de collectie willen, wacht dan niet te lang want dit is voorlopig het laatste jaar dat we deze engeltjes maken ! De collectie met afmeting en prijzen ( vanaf €3,- ) is te zien op www.keramiekvanjenny.nl via: Meer/mijn projecten/Bangladesh en kun je daar meteen regelen . De verzending gaat via de post (€6,75 verzendkosten komt erbij), maar mocht je het zelf op willen halen dan kunnen we soms een afhaaladres bij jou in de buurt organiseren. Het is een unieke met de handgemaakte collectie waarvan de opbrengst bestemd is voor de stichting Physci, die fysiotherapie en hulp biedt aan kinderen met een fysieke of meervoudige beperking en hun omgeving in Bangladesh. Bij de meesten van jullie wel bekend maar mocht dit niet zo zijn dan kun je meer informatie vinden op www.physci.nl of www.facebook.com/stichtingphysci U kunt dit bericht nalezen: 20211101kerstmarkt 2021
Resultaten van de Corona-actie 
Door de CORONA actie van Wilde Ganzen en de Stichting Physci werken de ouders van onze kinderen met een beperking die het dagcentrum bezoeken aan hun zelfstandigheid. Hier foto’s van de Corona actie uit Dinajpur. In het kader van het voedselprogramma is het volgende gebeurd: het starten van een bettelnootshop, een pakorashop, een kaasshop, een mandenmakerij, een ijzerwaren bewerkingsbedrijf en een bananenplantage. Er zijn koetjes 
gekocht die nu verzorgd worden en na het afkalven melk leveren. Er zijn naaimachines aangeschaft en 35 moeders hebben naailessen gekregen. Daarnaast is er ook nog een bakfiets gekomen en een cementmolen.
Deze week had ik een leuke ervaring. In Bangladesh doet mijn team vooral huisbezoeken nu, dat is veiliger. Bij het dagcentrum voor verstandelijk beperkten waar
statafel, maar niet goed ingesteld
PhySCI ondersteunt met hulpmiddelen ontving ik een foto van een jongetje in een nieuwe statafel die ze hebben ontvangen. Maar ik zag op de foto dat hij niet goed was ingesteld. Ik heb gevraagd of een van mijn team van CP daycare er langs ging en nu is het goed. Dat vind ik heel gaaf. Aansturen op afstand en ze kunnen het, top toch! 
Ik stuur foto voor en na….. Ik wordt daar blij van. Ria Schmitz, Fysiotherapeut
De Corona Nood Actie met de Wilde Ganzen is fantastisch geslaagd ! Lieve mensen, Op 1 april jl. deed ik een beroep op u vanwege Corona Nood in Bangladesh. Met enorm veel en snelle donaties reageerde u geweldig enthousiast. Erna kwam de Wilde Ganzen met de Corona Nood Actie en stelde Stichting PhySCI in de gelegenheid daar gebruik van te maken: samen actie te voeren voor de gezinnen van de kinderen in Bangladesh die onze dagcentra bezoeken.
Het streef bedrag van Stichting PhySCI was € 30.00,- en Wilde Ganzen zou dat verdubbelen. Daarmee is zoveel mogelijk. En nu ………………………………… het is gelukt ! We hebben ons streefbedrag bereikt en het geld is al onderweg naar Bangladesh. We hebben al meer dan twee maanden 178 gezinnen van voedselpakketten voorzien. Nu wordt gekeken voor welke gezinnen deze ondersteuning nog langer nodig is. Sommige ouders kunnen nu wat rijst oogsten van hun stukje tuin of land. Maar niet alle gezinnen zijn zo rijk. Veel alleenstaande moeders of arme gezinnen zullen we nog verder steunen met de voedselpakketten. Ook vindt de verdere uitwerking van het Corona noodplan plaats. De teams in Mymensingh en Dinajpur hebben een inventarisatie gedaan bij de ouders van de kinderen die ons dagcentrum bezoeken, om na te gaan waarmee ze het meest geholpen zijn om in de toekomst zelfstandig in hun onderhoud te voorzien. Het is leuk dat de beide teams nu zo gaan samenwerken. 
Deze actie is in meerdere opzichten verbindend. Tussen de ouders en de diverse teams van lokale werkers, maar ook tussen de mensen in Bangladesh en de geweldig lieve mensen en sponsors in Nederland die dit initiatief zo royaal hebben gesteund. En nu worden er naaimachines (met naailessen), bakfietsen of riksja’s, koeien of geiten en kippen aangeschaft of middelen om een lokaal winkeltje ,theeshop of groente- of rijsttuin aan huis te starten. Dit wordt de komende weken gepland en gerealiseerd. Het is fantastisch en ook prachtig dat dit zo snel gerealiseerd kan worden. Heel veel dank aan u allen. De ouders van de kinderen zijn verbaasd, ontroerd en vooral heel dankbaar. Zij schreven er een brief over die hieronder volgt. Ria Schmitz, Fysiotherapeut Voorzitter Stichting PhySCI.
Voedselhulp 
Deze week zijn er in regio Mymensingh bij de daycare van PCC 78 voedselpakketten klaargemaakt en verspreid. Op de foto staan de pakketten klaar om te worden uitgereikt. In Dinajpur hebben 100 families een voedselpakket ontvangen bij ADD. Dat was een hele logistieke operatie, maar fijn dat het gelukt is. Zo zijn 178 gezinnen weer voorzien van voedsel voor een maand en hebben ze hoop gekregen om op de been te blijven. De ouders zijn ontroerd en dankbaar voor de hulp uit Nederland. Dank aan u allen die ons steunt bij de zorg voor de gezinnen van onze kinderen tijdens deze nood in Bangladesh.
De vader die op de laatste foto staat raakte werkeloos door de crisis. Nu werkt hij op de bouw van ons nieuwe centrum van ADD in Dinajpur. Het is hard en zwaar werk, maar zo kan hij wat verdienen om zijn gezin te onderhouden. Hoe mooi is het dat hij bouwt aan het centrum waar zijn kind straks zorg gaat ontvangen. Ria
In de lokale krant It is the first time in Phulbari: ADD takes the initiative to provide assistive devices for the disabled children. Today ADD organized the device distribution program in the ADD office. Through the program 20 children with disabilities, especially CP children, received assistive devices such as special wheel chairs, corner chairs, wooden chairs, to increase their mobility, maintain position and posture and secondary disability prevention. The parents are very happy to receive assistive the devices for their children. Almost 80 parents participated todays program. Chef guest in the programs was the Executive Officer of Phulbari, special guest was the Social Welfare Officer of Phulbari. There were journalists and the board members of ADD. newspaper
Onvoorstelbaar verhaal ………………….. Vandaag werd ik geconfronteerd met een ongelooflijke situatie. Een meervoudig beperkt meisje van 7 jaar komt hier met moeder en broertje en dan komt er een verhaal wat je niet wilt horen. Dit gezin woont in bij het ouderlijk gezin van vader, dus samen met de ouders van vader én zijn broers, zus en hun kinderen. De familie heeft een boerenbedrijf en land. Omdat het meisje een beperking heeft worden zowel het meisje als het kleine broertje, de moeder en de vader mishandeld, bedreigd en wil men ze wegsturen. De littekens zijn zichtbaar. De familie zegt dat het meisje met de beperking slechte invloed zal hebben op de familie. De moeder moet weg omdat ze kinderen met een beperking krijgt. Dit is echt een situatie uit het jaar 0………………. en het komt dus nog steeds voor. Een zeer slechte start van de dag. Verdrietig en machteloos voel je je dan. Inmiddels komt er hulp en wordt de lokale overheid ingeschakeld om de eigendommen te scheiden, maar of het gaat lukken ???? Ik hoop het maar. Een kwetsbaar meisje en betrokken, lieve, actieve ouders, die elkaar trouw blijven en een nieuw leven proberen op te bouwen. We zullen ze helpen waar we kunnen. Ov
erigens gaan we verder gestaag door met kinderen zien. Het is een zeer gevarieerde en uitdagende groep kinderen, in alle leeftijden, maar vooral jonge kinderen. Gisteren werd de babygroep bezocht door 16 jonge kinderen met hun moeders. De dag ervoor hebben we afgesproken dat we het deze dag iets anders zouden aanpakken. Niet het team zou alleen met de kinderen gaan werken, maar eerst zouden ze uitleg geven over een activiteit of oefening met instructie en erna zouden de moeders uitgenodigd worden aan de slag te gaan met hun kindje. Dit is meer mijn bedoeling 
van de babygroep, omdat we moeders willen leren hun kind goed te hanteren, met ze te oefenen en te spelen, alle dagen dat ze thuis zijn. Zowel voor de moeders als voor het team was het een nieuwe, maar leuke ervaring. Tenslotte denk ik dat iets altijd beter overkomt als je begrijpt waarom het nodig is, of op een bepaalde manier wordt uitgevoerd. Zo is er elke dag iets te leren uit de ervaringen die we tegenkomen gedurende het programma en de onderzoeken. Het is heel fijn werken zo. De kinderen zijn leuk, ontroerend, gezellig en soms niet, dan huilen ze of breken de tent af, haha! Voor een aantal ben ik erg wit en afschrikwekkend. Niet het wittejassenprobleem maar het wittegezichtprobleem. Gelukkig werken we met zijn tweeën, de fysiotherapeut van hier en ik. Hij doet de meeste “hands on “ activiteiten en zelf maak ik gelijk het verslag en stuur bij of voel zelf ook nog even aan de benen of voeten. ………. Prima samenwerking zo. Vanmiddag kwamen er twee kinderen terug om praktijk te oefenen, dat is zo leuk dat moeders gemotiveerd zijn en het team ook want ze stellen hun vragen. In het dorp zijn ze overal aan de weg aan het werken dus er is 
ontzettend veel stof overal en verkeersopstoppingen, getoeter van jewelste. Gelukkig kun je erop de brommer aardig doorheen laveren, maar echt gezond met stof en uitlaatgassen is het niet. De weg wordt verbreed en daarvoor worden bomen gerooid, huizen of gedeelten van huizen afgebroken en dat geeft een enorme troep. Maar verbreding van deze doorgaande weg door het dorp lijkt me geen overbodige luxe, wie weet is het klaar tijdens ons volgende bezoek in het najaar. Hier ga ik de laatste week in, morgen 12 of 15 kinderen gipsen ( voor de nieuwe spalken) dus dat wordt een leuke dag. Tot snel en groetjes Ria
We vorderen al
Zonder stroom en internet lukt het vaak niet u een bericht te sturen over hoe de zaken hier verlopen, maar nu is er even verbinding en kan ik melden dat we rustig aan vorderen.
Inmiddels hebben we 40 kinderen gezien en draait het dagcentrum ook gewoon door. Dat is leuk, want dan zie ik ook wat er zoal het programma passeert en dat zijn veel activiteiten. Het team heeft goed opgepakt wat we in de loop der tijd hebben aangeleerd en ze doen het allemaal in afwisseling. In de middag als de kinderen met een vol buikje van de gezonde maaltijd naar huis zijn, komen er nieuwe kinderen voor een onderzoek en dat doen we nu met het hele team. Zo kunnen ze leren waarom ze iets gaan doen, welke oefeningen en wat wanneer ed. Niet in één keer maar langzaam maar zeker, dat zijn steeds weer stappen te maken. We doen dit al jaren zo in Mymensingh en daar is de ervaring dat ze dan beter begrijpen waar ze mee bezig zijn. Het is erg leuk en ik merk dat het heel leerzaam is. 
Er komen vooral hele kleine kinderen. Dat is heel belangrijk, want vroege interventie kan veel betekenen voor de mogelijkheden in de toekomst. Ze zijn wel schattig hoor, die kleintjes, alle kinderen natuurlijk. Echter zijn er ook erg moeilijke dingen, als kinderen achteruit gaan vanwege een progressief beeld, of kinderen die erg veel epilepsie hebben en constant aanvalletjes. Wat zullen die kinderen zich naar voelen, niet gek dat ze regelmatig huilen. Er zijn ook veel ‘overstrekkers’ bij, daar zien we vaak wel snel resultaat met de juiste hantering, bij een babytje al in een week. Daar word ik blij van en dat vormt een mooi tegenwicht tegenover de verdrietige zaken waarmee ouders ook geconfronteerd worden. Veel kinderen zijn vaak ziek, ook nu het weer echt te koud is voor de tijd van het jaar, vochtig en mistig. Ze zijn zo kwetsbaar in de omstandigheden waarin ze leven. Elke dag gaan we naar de bouw om de vorderingen per dag te bekijken. Er wordt hard gewerkt en ik benijd de arbeiders niet, want het is een enorm gesjouw met manden stenen of cement op hun hoofd de trap op
. Het meeste is handwerk en daar lopen ze dan: op hun slippertjes of op blote voeten. Echt bewonderenswaardig die Bengalen. 
Er zijn al ongeveer 100 bomen gekocht en neergezet op een apart plekje om alvast wat te groeien. Nou ja bomen, het zijn stokjes, sommige al snel aangevreten door geiten, zodat er nu een hekje omheen staat. De stokjes lopen nog uit, dus er is nog hoop op leven. Ik ga snel mailen nu er nog stroom is. Jullie hebben weer een berichtje. Groetjes en liefs Ria [/av_textblock] [av_textblock size=” font_color=” color=” av-medium-font-size=” av-small-font-size=” av-mini-font-size=” av_uid=’av-kf2kbkja’ admin_preview_bg=”] Deo volente Maandag na een Bengaalse reis aangekomen in het pikkedonker in Phulbari, het stadje in het noorden waar ons tweede project is, het centrum voor de kinderen met een beperking. Hier ben ik te gast bij het gezin van een van de collega’s en word ik in de watten gelegd. ‘s Morgens heb ik heerlijk warm water voor een heerlijke Bucket shower en word ik volgestopt door moeders des huizes. Het valt niet mee om eten af te slaan, dus nu heb ik vanmorgen yoghurt, groente, fruit en een gebakken ei gegeten, een beetje teveel van het goede. 
Gisteren als eerste natuurlijk naar de bouw van het nieuwe dagcentrum gaan kijken. Lekker achterop de brommer, dat is favoriet bij mij! Het centrum ligt heel mooi rustig tussen de rijstvelden, die nu ingeplant worden. Over een week zullen ze knalgroen en fris zijn. Vanaf het dak van de parterre heb ik van het uitzicht genoten. Er is nog wel veel te doen, maar de aannemer zegt dat het eind mei klaar zal zijn als Allah het wil…….. 
Hierna ben ik naar het centrum gegaan, waar 14 kinderen van een goede lunch genoten. Goed om de gezichtjes weer te zien en de moeders. Er waren al twee kinderen voor onderzoek, dus gelijk aan de bak, maar daar kom ik natuurlijk voor. In de namiddag met het team bijgepraat, hun ervaringen gehoord die positief zijn en kennis gemaakt met een nieuwe collega. We hebben plannen gemaakt hoe te gaan werken de komende weken, want er zijn 155 kinderen die graag willen komen voor een evaluatie of onderzoek. Ik weet niet hoe dat zal gaan, maar we beginnen eraan. Er zijn ook wel moeilijke dingen waar ze tegenaan lopen natuurlijk, zoals ouders tijdens huisbezoeken die niet begrijpen dat hun meervoudig beperkte kind nóg niet kan lopen. Daar valt nog een en ander uit te leggen, maar gelukkig blijven de teamleden gemotiveerd. Ze waren trots te kunnen melden dat 10 kinderen naar school zijn gegaan en ik ben trots en blij met hen. Graag gaan we op de scholen kijken, dat lijkt me erg leuk en zinvol, eens kijken of het werkt. Jullie zijn weer even bijgepraat, hopelijk alles goed bij jullie.
Mooie ervaringen op het platteland Huisbezoeken op het platteland zijn mooi en ook leerzaam. Want de reis is lang, hobbelig, lastig, mooi groen, maar stoffig, gevaarlijk, te veel om op te noemen. Indrukwekkend ook hoe de mensen hier leven, zo primitief. Dan twee gezinnen die twee kinderen hebben met een beperking, niet zo eerlijk. Allemaal in hetzelfde bed, geen badkamer, pomp buiten en ook buiten koken in kleioventjes. De
kinderen hebben veel epilepsie. Gelukkig verstrekken we medicijnen. Ik heb veel bewondering voor de moeders die dit leven volhouden. Het schoolbezoek was succesvol, Jannat mag toch komen op school. We moesten er wel even goed over praten met de directie. Ze hebben geen ervaring met kinderen met een beperking, zeiden dat de andere kinderen soms bang zijn….haha, voor zo’n lief meisje.. (ze is wel pittig hoor, trouwens.) Voor de kinderen op haar school heb ik een soort les gegeven in gesprekvorm. Zo van : ieder kind is anders en de een kan goed rennen, de ander goed voetballen enz…. Het was leuk en wij zijn blij voor Jannat en haar moeder. Vandaag, vrijdag, een ontzettende leuke dag gehad. Hoewel het in Bangladesh een vrije dag is, was het voor ons w
erken. In de ochtend drie leuke kinderen, waarvan vooral één gezin ontzettend veel indruk maakte. Een erg lieve, zorgzame vader met wie we oefeningen hebben doorgenomen. Dat maak je hier niet vaak mee, dat een vader zó begaan is met zijn kind met beperkingen. Zo’n vader wens je ieder kind hier toe. Ook oma was erbij, de hele familie is betrokken. Echt gaaf. In de middag drie kinderen gegipst met de instrumentmaker, dat was een hele belevenis. Zelfs de instrumentmaker kwam opdraven nadat we hem gistermiddag pas gebeld hadden, super goed! Evenals de timmerman, gekomen om drie stoeltjes op te meten. De reden waarom dat nu juist vandaag moest, was
Het aanbrengen van redressiegips is een nieuwe uitdaging in BD
enerzijds omdat dit het enige moment was dat we nog vrij hadden en anderzijds dat de kinderen allemaal van ver kwamen uit dezelfde regio. Het is niet zo gemakkelijk om zo ver te reizen en nu konden ze samen reizen, elkaar helpen en alle vliegen in één klap slaan. Een geweldige service van zowel de instrumentmaker, als de timmerman en van ons natuurlijk. Een geweldige dag! Ria Schmitz, Fysiotherapeut Voorzitter Stichting PhySCI
De zon komt door…………… 
Hoewel het nog elke ochtend en avond flink mistig en frisjes is, begint de zon aan kracht te winnen. Dat vind ik heerlijk. Vandaag voor het eerst: mijn Bengaalse jurk aan. Dat zijn van die dunne katoentjes, dus het was mij eerder te koud. Toch is het wel lekker eens iets schoons aan te trekken, haha. Er zitten alleen geen zakken in, dat is dan weer lastig. In Mymensingh begin ik aan de laatste week. Ik heb de kinderen van onze CP-daycare allemaal gezien en nog tien van de dagcentra voor verstandelijk gehandicapten, dus ongeveer 85 kinderen. Toch ging het best wel relaxed: ik heb toch iets meer tijd dit jaar. Geen enkel kind is hetzelfde en het was erg leuk om kinderen terug te zien en hun vorderingen, zo mogelijk. Niet alle kinderen hebben de mogelijkheid om veel vorderingen te maken, maar blij zijn, niet meer zoveel huilen, contact maken met mama, dat zijn toch ook belangrijke stappen. Epilepsie is hier echt een groot probleem, maar dat is het bij ons helaas ook. Het is niet altijd goed te krijgen met medicijnen. Velen hebben echter mooie stapjes gemaakt, letterlijk en figuurlijk. Kunnen lopen is fantastisch en scheelt de moeders ook veel sjouwen.
Een aantal kinderen kan dit jaar doorstromen naar school. Hier is geen speciaal onderwijs, maar kinderen met een beperking mogen wel komen en krijgen dan meer hulp. Dat is bij onze kinderen zeker nodig, want allen hebben een lichamelijke beperking. Ze kunnen niet altijd een pen vasthouden, spreken of goed zitten op zo’n schoolbankje. Uiteraard geven we dan een stoeltje mee voor een stabiele uitgangshouding. Ook dit jaar kwamen er veel nieuwe kinderen, ongeveer 30, en daarvan zoveel hele kleintjes. Heel schattig natuurlijk om die in handen te hebben en ook hoopvol, want juist als ze klein zijn kun je nog veel bereiken. Een klein meisje van 10 maanden werd aangemeld, die keek zo pienter, bewoog al goed en ik zag er geen achterstand in, dat is fijn, ook weleens heerlijk. Ze heeft wel epilepsie dus, dat is wel jammer, maar voorlopig een goede ontwikkeling. 
Al met al heb ik veel leuke, ondeugende, huilende, drukke, stille, lieve, mooie, onhandelbare en grappige kinderen gezien en het was echt een mooie klus met het team dit samen te doen. Ze waren actief betrokken en deden om de beurt hun best een kindje te onderzoeken en conclusies te trekken. De een is wat meer verlegen dan de ander maar ze helpen elkaar. Ik schrijf gelijk in het Engels een kort verslagje, niet meer dan één pagina !!!. Dit wordt door Michael vertaald en de oefeningen per kind uitgeprint en aan de muur gehangen. Dat is nodig, want ik begrijp dat je niet van elk kind de afspraken en oefeningen in je hoofd kunt hebben. 
Inmiddels hebben we ook de inventarisatie van de hulpmiddelen klaar, dat is weer een hele berg, maar logisch met zoveel kinderen die allemaal een beperking hebben. Voor hulpmiddelen hebben we altijd een groot bedrag begroot, want die hebben prioriteit, ze werken de hele dag en zijn dus heel zinvol en nodig. Ik ben erg blij met de sponsors die het mogelijk maken deze ook echt te kunnen verstrekken. Nu komt de afronding hier en dat is morgen een moederbijeenkomst in Muktagacha. Daar waren we vorig jaar niet aan toe gekomen, wel in de andere twee locaties. We hebben samen bedacht wat belangrijk is te delen en te vertellen en hoe het aan te pakken met praktijkervaringen. Het is altijd erg leuk, zinvol, maar ook vaak emotioneel als de moeders aan het woord komen en hun ervaringen gaan vertellen van hun leven met een kindje met een beperking. Dan blijkt dat er nog veel discriminatie is en kinderen die worden buiten gesloten. Ons werk is daarom dubbel belangrijk, we gunnen elk kind een fijn leven. We hebben nog drie dagen trainingen van de teams gepland. De eerste dag met alleen mijn CP-daycare team en dan komen er een aantal kinderen om hetgeen is afgesproken te gaan oefenen in de praktijk. Een herhaling van alles wat voorbij is gekomen de afgelopen weken. We hebben de kinderen een beetje uitgezocht op onderwerp, onderdeel van therapeutische aan pak zeg maar. 
Dan zijn er twee dagen training samen met de teams van de dagcentra voor verstandelijk beperkte kinderen. Er is veel overlap natuurlijk in dagprogramma’s en problematiek, dus leuk om samen te werken en te leren. Daar heb ik ook wat creatieve dingen voor bedacht ( met dank aan mijn collega’s voor ideeën) om met de kinderen te kunnen doen, zoals boekjes maken, geurzakjes, stempelen met Bengaalse stempels, verven met knikkers enz. De materialen heb ik hier gevonden en ook nog wat bewegingsspel wat we ook voor de stationskinderen kunnen gebruiken. Dit is erg leuk, het wordt lachen en ik heb er zin in. Natuurlijk komen ook de meer professionele onderwerpen aan de orde zoals therapeutische oefeningen, inhoud dagprogramma, Sherborne bewegen, stimuleren van intellectuele ontwikkeling en spel, snoezelen, sensorisch programma, autisme enz…… de dagen komen echt wel vol hier. Met de instrumentmaker hebben we ook nog wel een interessante ontwikkeling, want een aantal kinderen blijft niet goed in hun spalken. Daardoor verkorten de spieren toch nog te veel. Op advies van onze instrumentmaker thuis (in NL) gaat hij dit aanpassen en ik hoop dat dit goed gaat lukken, anders zou ik echt balen. Ook hebben we voor een kind een redressie gips periode gepland om een correctie in zijn voeten te krijgen met langdurig gips, wat om de twee weken wordt gewisseld. Dat is nog een uitdaging, de eerst gipssessie hadden we gisteren maar ik ben niet tevreden over de stand die we hebben bereikt, dus morgen gaan we dat overdoen. Ja, het is voor mij ook even bekijken hoe dit het beste gaat, maar ik wil het in ieder geval de eerste keer goed hebben, voordat ik hier wegga. Het is een schattig jongetje en heel coöperatief gelukkig, want als je een kindje hebt dat de tent afbreekt, dan wordt het een onmogelijke exercitie. Er zal ook nog een dag huisbezoeken zijn in een ander dorp wat verder weg. Dat vind ik altijd heerlijk, interessant, want er is veel te zien onderweg. Wel ben ik blij als ik heelhuids aankom, want het verkeer blijft levensgevaarlijk met inhaalmanoeuvres die regelmatig niet goed aflopen, waarvan we de resten aan de kant van de weg zien liggen. Ik kijk maar niet naar voren, maar opzij en hoop op de goede afloop. Jullie zijn weer bij. Alles prima hier, ik hoop ook bij jullie. Groetjes en liefs Ria
Vandaag een bijzondere dag Eerst kinderen gezien, erna de instrumentmaker uitgelegd hoe redressiegips werkt. Vervolgens met z’n allen op huisbezoek en tot slot 50 dekens gescoord voor de kinderen die het koud hebben. De gebreide dekens uit Nederland gebruiken we nu ook op het dagcentrum voor de warmte. Het meisje op de foto gaat naar school, jippie! Dit is komisch. We gaan op huisbezoek om het gebruik van een statafels te checken. Het HELE team gaat mee, acht personen. Is natuurlijk en leersituatie, hier heel gewoon, haha. Wel gelukt, de jongen staat.
Vandaag dekens gekocht, 6000 taka afgedongen, dat is toch weer een paar spalken. Kleding is lastig snel kopen want de maten weten we natuurlijk niet van elk kind dus dat gaat in etappes. Stations kinderen hebben ook behoefte aan kleding, voor de allerarmsten. Het is hier echt zorgelijk gesteld met veel kinderen. Het is koud en alles is duurder geworden voor de mensen. Echt schrijnend. Groetjes Ria
Stations- en andere kinderen
Na een bezoek aan een dagcentrum voor verstandelijk beperkte kinderen vanmorgen, waar ik een zevental kinderen te zien kreeg voor een quickscan en oefeningen voor moeders besprak, gingen we naar de stationskinderen.
Dat is altijd een hoogtepunt, want het zijn geweldig ondeugende gezonde kinderen die in erbarmelijke omstandigheden leven.. Dit jaar zijn er veel veranderingen in de stationsbuurt. Er zijn namelijk heeeeel veel huisjes afgebroken terwijl de mensen nog geen ander onderkomen hadden.. Het was al niet best maar nu is het nog erger… Toch waren er vandaag 50 vrolijke enthousiaste kinderen. Als voorbereiding had ik mooi gekleurd karton en papier meegenomen en veel
stickers. Ieder kind heeft een boekje voor zichzelf gemaakt. Op het moment dat ze door kregen dat het mee naar huis mocht werden ze helemaal enthousiast. Een fijne dag. Morgen weer CP daycare kinderen zien, we hebben er al 10 ontvangen. En dat is dan vandaag: onderzoeken in Muktagacha. Het is 35 km en we reizen met de motorriksja. Hoewel de weg is vernieuwd, blijft het een gevaarlijke onderneming je op de weg te begeven vanwege het constante inhalen van iedereen en van alle kanten. Toch goed aangekomen. Mooie kinderen en topmoeders gezien vandaag. Het team was actief bezig, zodat we het echt samen doen, wat het meest leerzaam is. Er zijn weer de nodige hulpmiddelen gewenst, gelukkig ook kinderen met mogelijkheden. Tot nu toe 19 onderzoeken afgerond. Gaat goed hier. Groetjes Ria
Na de griep Na aankomst in Dhaka hebben jullie even niets gehoord. Onderweg werd mijn griep heviger en twee dagen was ik best wel ziek. Dat kan natuurlijk niet, want in Bangladesh wil ik eruit. Gelukkig voelde ik me snel beter. Ik ben nog wel onwijs verkouden en heb een lelijk hoestje maar dat zal wel slijten. Ik voel me net zo ’n rochelaar als de meeste Bengalen hier, dus pas me aan. Een aantal dagen in Dhaka zijn nuttig besteed met ontwerp maken voor snoezel, speeltuin, tuin, nieuwe gebouw inrichting en bekijken wat er nog voor nodig is en welke materialen er te krijgen zijn enz. Dat was een leuke klus en we hebben winkels en bedrijven gevonden in Dhaka of vlakbij die prachtige materialen kunnen leveren, veel leuker als we gewend zijn in Bangladesh. Dat is geweldig en voor ons precies op tijd. Gaaf gelukt dus. Maandag ben ik naar Mymensingh gereisd. Vanwege de grote koffers en andere tassen met een gehuurde auto. Ik heb er wel vijf uur over gedaan door de opstoppingen in het verkeer, maar ik heb gehoord dat het erger kan, namelijk 9½ uur over slechts 150 km. Onderweg heb je dan alle tijd om rond te kijken en dan zie je dat er veel wordt gebroken, gebouwd, gerotzooid, gehandeld enz….. Het is allemaal heel vertrouwd inmiddels.
Het is nog koud maar zodra de zon komt leeft het buiten op.
Aangekomen in Mymensingh, waar ik in een gastgezin logeer, kwam binnen 5 minuten een deel van mijn team ter begroeting en ook om plannen te maken. Dat gaat hier altijd heel snel en ook beginnen we gelijk. Dinsdag dus: op naar het eerste dagcentrum voor verstandelijk beperkte kinderen waar ik doorgaans een adviserende rol heb. Vooral ook omdat er altijd ook meervoudig beperkte kinderen zijn. Dit keer drie huisbezoeken afgelegd vanwege speciale kinderen waar vragen over zijn. Het is leuk om gelijk aan de slag te gaan. In het dagcentrum wordt enorm goed gewerkt met veel energie. Stel je voor in een klasje 18 kinderen van allemaal verschillende niveaus en leeftijden tegelijk vermaken. Dat is knap vind ik. Een groepje van deze kinderen is vorig jaar door Anne-Rose begeleid in nieuwe creatieve activiteiten en dat deden ze erg goed. Anne-Rose wordt erg gemist en iedereen vraagt naar haar. Anne-Rose heeft vorig jaar ook twee naaimachines verstrekt en die worden ontzettend goed gebruikt. Het is namelijk zó, dat kleding voor de kinderen nu niet naar de kleermaker hoeft gebracht maar die kleding wo
rdt nu kosteloos gemaakt door de moeders. Dat scheelt geld voor de moeders die het al niet breed hebben. Fijn dus voor Anne-Rose om te horen denk ik, dat het zoveel positiefs oplevert voor de moeders en kinderen. Zo is het eigenlijk altijd, we zien elk jaar terug wat het jaar ervoor is aangeboden: het wordt gebruikt en het levert zoveel op! Na het ochtend programma gingen we dus op huisbezoek bij drie speciale kinderen waarover vragen waren voor mij als fysiotherapeut en dat zag er niet eenvoudig uit, dus daar moet ik nog over denken, navragen, 
nazoeken enz….. Dat is een uitdaging. Gelukkig heb ik in Nederland Dr. Sandra Titulaer, kinderrevalidatiearts, ook lid van het Comité van aanbeveling van PhySCI, die ik vragen mag en kan stellen als ik iets niet weet. Dat is geweldig, dus dat ga ik doen. Vandaag training van mijn CP daycare team. Enthousiast hebben we hard gewerkt als voorbereiding op de onderzoeken van de kinderen die morgen gaan beginnen. Er komen er 72 de komende weken. Ik heb er zin in. Groetjes voor nu. Liefs Ria
Vandaag in Dhaka gewerkt aan het ontwerp voor de snoezel, de speeltuin en de inrichting van het gebouw. Er is een firma nabij Dhaka die de materialen kan leveren dus dat is mooi.
Ook even naar buiten geweest, Dhaka in om de levendige chaos te ervaren die bij Bangladesh hoort. Dan zie je in de grote stad dat mensen zich warmen aan vuurtjes, want het is hier kouder dan normaal en de mensen op straat voelen dat het meeste. 
Ik stuur een foto mee van wat nu is te krijgen in Dhaka, prachtige kleuren en materialen . Dat indoor speelgoed is geweldig voor de snoezelruimte en voor de fysiotherapie ruimte. Ik heb ook rolgordijnen te koop gevonden. Leuk he? Zondag: Vandaag heb ik werkplaats bezocht waar ze
Dekentje uit Nederland zorgt voor warmte